Sport to całe moje życie, w wielu różnych wydaniach, od dyscyplin indywidualnych po gry zawodowe. Swoją karierę sportową zaczęłam już w wieku pięciu lat od gimnastyki sportowej i akrobatyki. Następnie trenowałam skoki do wody, aż w pewnym momencie znalazłam dyscyplinę, która stała się moją prawdziwą pasją i poświęciłam się całkowicie piłce ręcznej.
Przez wiele lat byłam zawodową piłkarką ręczną i całe moje życie kręciło się wokół drużyny, treningów i zawodów. Bycie profesjonalnym sportowcem można porównać do służby w wojsku: ciągłe podporządkowanie się jednemu celowi, twarda szkoła charakteru, dyscyplina, oddanie, poświęcenie, zawziętość i determinacja, oraz ciągła gotowość. Trzeba wspomnieć również o ścisłej diecie, umiejętności organizowania życia codziennego, w którym niejednokrotnie trzeba było zrezygnować z uczestnictwa w uroczystościach rodzinnych, świętach, czy innych ważnych wydarzeniach. Było to jednak rekompensowane satysfakcją z osiągnięcia zamierzonych celów, nawet mimo pojawiających się trudności, kontuzji, słabszych dni, czy gorszych występów.
Niedawno zakończyłam swoją karierę w profesjonalnym sporcie i wróciłam do próbowania różnych dyscyplin i szukania nowych wrażeń i pasji.
Przejście na „sportową emeryturę” dla sportowca nigdy nie jest łatwą decyzją, w szczególności wtedy, gdy przez kilkanaście lat pracuje się swoim ciałem. Mięśnie mają pamięć, a umysł pamięta każde emocje. Wytwarzając tyle energii każdego dnia, bardzo ciężko z dnia na dzień zmienić tryb życia. Po zakończeniu kariery brakowało mi przede wszystkim samego ruchu. Niewątpliwie adrenalina reguluje gospodarkę hormonalną ciała i trudno natychmiast dokonać zmiany, szczególnie w przypadku kobiet. Po zakończeniu profesjonalnego grania w piłkę ręczną poszukiwałam równowagi pomiędzy umysłem, a własnym ciałem. Sport uzależnia i nikt nie chce rezygnować z dodatkowej porcji endorfin.
I tak właśnie zaczęła się moja przygoda z deską SUP.
O wszystkim zadecydował spontaniczny niedzielny majowy poranek podczas trwającej pandemii w gronie niesamowitych ludzi. Jeden z pasjonatów oraz liderów grupy SUPLooblin udzielił zainteresowanym osobom pierwszej lekcji wiosłowania na desce. Miało to miejsce nad Zalewem Zemborzyckim w Lublinie.
W ten sposób zyskałam nową Drużynę i to taką z pazurem. W jej skład wchodzą Twardziele z różnych profesji, takich jak instruktorzy narciarstwa, architekci, przedstawiciele handlowi, doktorzy chemii, nauczyciele języka angielskiego, psychologowie, sportowcy i artyści i inni. Śmiałkowie jak mało kto!
W czasie epidemii, ja złapałam bakcyla SUP (Stand Up Paddle), który stał się nową odskocznią od codzienności dla emerytowanego sportowca, przyzwyczajonego do dużej aktywności i dawki adrenaliny. Tym samym łączę też przyjemne z pożytecznym i dbam o ciało, żeby nie wyjść z formy po zakończeniu zawodowej kariery sportowej.
Pływając na desce czuję się̨ niezależna, odważna, wojownicza, a jednocześnie panująca nad przejrzystością umysłu, w pełni spokojna i opanowana. Prawdziwą rozkoszą̨ napawa mnie bliskość natury, cisza oraz krystalicznie czyste powietrze.
SUP doskonale angażuje wszystkie mięśnie, jednocześnie działając niczym balsam dla duszy, która raduje się̨ każdym podmuchem wiatru, muśnięciem promieni słonecznych, czy dotykiem kropli deszczu lub śniegu na skórze.
Pływanie na desce pozwala mi wzmocnić głębokie mięśnie ciała, ćwiczyć równowagę oraz utrzymywać dobrą kondycję jednocześnie poznając różnorodność i piękno przyrody.
SUP jest doskonałą całoroczną pasją, zarówno w wydaniu rekreacyjnym, jak i profesjonalnym dla różnych grup wiekowych na otwartych wodach, zaczynając od jeziora a na oceanie kończąc.
Niedawno spełniło się jedno z moich marzeń – pływałam na SUPie po mangrowcach w Meksyku, podziwiając piękną i niebezpieczną faunę.
Nazywam się Kristina Repelewska, mam za sobą mnóstwo podróży po świecie jako reprezentantka dwóch krajów: Białorusi oraz Polski w piłce ręcznej. Mam na koncie wiele niezapomnianych sportowych wrażeń i doświadczeń ale nadal jestem głodna nowych przygód.
